polskie filmy xxi wieku

Opis fabuły. Akcja filmu toczy się w XXI wieku.W świecie filmu ludzkość dokonała kolonizacji sąsiednich planet. Postęp techniczny w znacznym stopniu wyeliminował konieczność wykonywania pracy przez ludzi, co sprawiło, iż zaczęło m.in. brakować chętnych do wykonywania trudnego i niebezpiecznego zawodu, jakim był pilot promów kosmicznych. Kolekcja Andrzej Wajda: Antologia filmów XXI wieku. Wałęsa. Człowiek z nadziei - Wajda Andrzej, w empik.com: 21,99 zł. Przeczytaj recenzję Kolekcja Andrzej Wajda: Antologia filmów XXI wieku. Wałęsa. Człowiek z nadziei. Zamów dostawę do dowolnego salonu i zapłać przy odbiorze! To zdarzenie stało się inspiracją do powstania tego wpis. Zawiera on rozszerzoną listę polskich filmów z XXI wieku (dla uproszczenia przyjąłem akurat taką datę graniczną), którymi warto się zainteresować i poszerzyć nieco swoją znajomość naszej kinematografii. Czytaj dalej „Najlepsze polskie filmy XXI wieku” → Polskie felietonistki XXI wieku Strona kategorii. Zaloguj się, aby edytować Artistikon Wikia jest społecznością Fandomu Filmy. Zobacz wersję mobilną Nintendo Switch Lite Turquoise + Animal Crossing New Horizons. Sony Hdr-Cx405B. Tcl 50P638. TCL 40S5400A. Samsung QE55Q60C. Sony PlayStation 5. Kiedyś polskie seriale kojarzone były głównie z "Klanem", dzisiaj nie mają się czego wstydzić na tle zagranicznej konkurencji. Oto najlepsze polskie seriale. Partnersuche Online Die Beliebtesten Singles Im Netz. Po świetnych komediach okresu PRL-u przełom lat 80. i 90. w polskim kinie mógł nieco rozczarowywać. Jednak i w najnowszym okresie powstawały zabawne i wartościowe filmy rozrywkowe. Przedstawiamy nasz ranking polskich komedii ostatnich dekad. W pierwszej dekadzie XXI wieku twórcy polskich komedii skupili się przede wszystkim na przemianach społecznych i konfrontacji PRL-u z Polską po upadku komunizmu. Zaczął od tego wielki mistrz gatunku, Juliusz Machulski, który w swoich dwóch filmach z 2008 i 2013 roku wykorzystał konwencję zabawnej podróży w czasie, podkreślającej ogromny przeskok w narodowej mentalności, modzie czy obyczajach pomiędzy dawnym i obecnym światem. Rzeczywistość Polski Ludowej to główna sceneria komedii Jacka Bromskiego Bilet na Księżyc (2013) czy Być jak Kazimierz Deyna (2012) Anny Wieczur-Bluszcz. Polskość pojawia się również w obrazie rodzimej prowincji pokazywanej przez pryzmat mitu sielskiej Arkadii. W takiej odsłonie cieszy się ona w kinie niesłabnącą popularnością, czego najlepszym przykładem jest cykl zapoczątkowany przez film “U Pana Boga za piecem”. Innym nurtem tematycznym polskich komedii ostatnich dekad jest wojna płci, seksizm czy odmienne spojrzenie na świat kobiet i mężczyzn. Wielkimi hitami w tym zakresie okazały się Testosteron (2007) i Lejdis (2008) Tomasza Koneckiego i Andrzeja Saramonowicza. Podobne wątki pojawiają się w komediach Marka Koterskiego, choć oczywiście jest to w tym wypadku jedynie część jego wielkiej opowieści o Polakach i narodowych wadach. Polscy twórcy nadal szukają również swojego pomysły na polską komedię romantyczną. Po wielu nieudanych, zupełnie odbiegających od polskich realiów filmach, sukcesem okazała się seria Planeta singli oraz świąteczne „Listy do M”. Najlepsze polskie komedie ostatnich dekad 1. Dzień świra Dzień świra (2002) w reżyserii Marka Koterskiego to bez wątpienia jedna najlepszych polskich komedii. Historia nauczyciela polonisty (Marek Kondrat), zniewolonego przez nerwicowe nawyki i narodowe przywary staje się swoistą parabolą życia polskiego inteligenta. Adaś Miauczyński po rozwodzie z żoną (Janina Traczykówna) marzy o ponownym związku z idealną partnerką. Jednocześnie próbuje przekazać synowi (Michał Koterski) podstawowe zasady życiowe. Wszystkie wysiłki bohatera są jednak z góry skazane na przegraną. 2. Kiler Kiler (1997) Juliusza Machulskiego to film, który w momencie premiery bił wszelkie rekordy popularności. Był to bowiem powrót do starego wzorca polskiej komedii sensacyjnej, połączonej ze schematem komedii omyłek. Oto Jerzy Kiler (Cezary Pazura) zostaje mylnie utożsamiony z groźnym zabójcą, dokonującym zbrodni na zlecenie. Na jego tropie znajduje się komisarz Ryba (Jerzy Stuhr) oraz wścibska dziennikarka (Małgorzata Kożuchowska). Kontynuacją filmu było Kilerów 2-óch (1999). 3. U Pana Boga za piecem U Pana Boga za piecem (1998) w reżyserii Jacka Bromskiego to świetna komedia osadzona w mentalności i klimacie polskiej wsi. Królowy Most to bowiem maleńka miejscowość na wschodzie Polski, gdzie czas niemal się zatrzymał. Największym lokalnym autorytetem jest ksiądz proboszcz (Krzysztof Dzierma), który rozstawia po kątach miejscowych biznesmenów i policjantów. Któregoś dnia w Królowym Moście zjawia się młoda Rosjanka Marusia (Irina Lachina). Dziewczyna z powodu kradzieży jej rzeczy jest zmuszona na jakiś czas zamieszkać w domu organisty (Jan Wieczorkowski). Wyidealizowana prowincja w komedii Bromskiego jest ostoją starego ładu – bez wielkich hipermarketów, bezsensownej przemocy i kapitalistycznego wyzysku. Film posiada kontynuacje – U Pana Boga w ogródku oraz U Pana Boga za miedzą. 4. Vinci Vinci (2004) to kolejna komedia Juliusza Machulskiego, w najlepszym stylu. Cuma (Robert Więckiewicz) jest zawodowym złodziejem antyków, który na warunkowym zwolnieniu z więzienia otrzymuje propozycję naprawdę dużego przekrętu. Ma ukraść z Muzeum Czartoryskich w Krakowie słynną Damę z łasiczką Leonarda da Vinci. Wkrótce w sprawę włączają się między innymi zdolna studentka ASP (Kamila Baar), a także policjant (Borys Szyc) – każdy chce ugrać coś dla siebie. Vinci to typowy pastisz komedii kryminalnej, z zabawnymi żartami i dobrze skrojoną fabułą. 5. Pieniądze to nie wszystko Pieniądze to nie wszystko (2001) w reżyserii Juliusza Machulskiego to z kolei satyryczny obraz polskiego kapitalizmu. Znany przedsiębiorca, Tomasz Adamczyk (Marek Kondrat) zostaje porwany przez mieszkańców byłego PGR-u w momencie, gdy postanawia zrezygnować z kierowania swoją firmą. Nieoczekiwanie spotkanie z wiejską społecznością zmienia milionera i jego spojrzenie na świat. W filmie zagrali między innymi Stanisława Celińska, Hanna Mikuć, Sylwester Maciejewski czy Andrzej Chyra. 6. Ciało Ciało (2003) dwóch reżyserów – Tomasza Koneckiego i Andrzeja Saramonowicza jest komedią postmodernistyczną, w której mamy do czynienia z mieszaniną różnych stylów i konwencji. Głównym bohaterem filmu jest złodziej, Wolter, (Rafał Królikowski), który podczas podróży pociągiem ma nieszczęście natknąć się na ciało nieboszczyka. Mężczyzna z oczywistych względów unika spotkania z wymiarem sprawiedliwości, dlatego próbuje poradzić sobie z problemem na własną rękę. 7. Chłopaki nie płaczą Chłopaki nie płaczą (2000) – komedia Olafa Lubaszenki zyskała ogromną popularność wśród widzów. Fabuła koncentruje się wokół postaci młodego skrzypka Kuby (Maciej Stuhr), który w wyniku skorzystania z uciech oferowanych przez panie lekkich obyczajów zostaje wplątany w mafijne porachunki. Co więcej, Brenner staje się dla gangsterów obiektem przeznaczonym do bezwzględnej likwidacji. Świetne role stworzyli w filmie Michał Milowicz, Mirosław Zbrojewicz czy Cezary Pazura. 8. Lejdis Lejdis (2008) Tomasza Koneckiego to niewątpliwy hit pierwszej dekady XXI wieku w polskim kinie. Komedia stanowi niejako żeńską wersję Testosteronu. Łucja (Edyta Olszówka), Korba (Anna Dereszowska), Gośka (Izabela Kuna) i Monia (Magdalena Różdżka) są bliskimi przyjaciółkami. Każdego roku w sylwestrową noc wspólnie wymyślają noworoczne postanowienia. Los jest jednak przewrotny i wikła ich życiowe ścieżki. Każda z kobiet musi się zmierzyć z innym problemem: ze zdradą partnera, homoseksualizmem męża czy z nieplanowaną ciążą. Film pod warstwą humoru pokazuje przemiany kulturowe w Polsce – coraz większą swobodę obyczajową kobiet. Wyzwolenie seksualne, odważny język i zachowania – to wszystko prezentują na ekranie tytułowe Lejdis. 9. Ile waży koń trojański? Ile waży koń trojański? (2008) to bardzo zgrabna komedia Machulskiego, oparta o motyw podróżowania w czasie. Główną bohaterką filmu jest Zosia (Ilona Ostrowska), która w sylwestrową noc, za sprawą nieopatrznie wypowiedzianego życzenia, przenosi się do czasów swojej wczesnej młodości – lat 80. Wówczas była żoną oszukującego kobiety uwodziciela Darka (Robert Więckiewicz). Konfrontacja z PRL-em wypada naprawdę zabawnie, tym bardziej, że Zosia próbuje uczynić wszystko, by odnaleźć w przeszłości swojego obecnego małżonka. 10. Bilet na księżyc Bilet na księżyc (2013) w reżyserii Jacka Bromskiego to również komedia o czasach Polski Ludowej, której akcja toczy się dokładnie w 1969 roku. Adam (Filip Pławiak) dostaje powołanie do wojska, a jego brat (Mateusz Kościukiewicz) wpada na pomysł, że przed stawieniem się w jednostce powinien przejść inicjację seksualną, co oszczędzi mu drwin ze strony koszarowych kolegów. Podczas podróży do Świnoujścia, gdzie bohater ma odbywać służbę w porcie marynarki wojennej, Adam zakochuje się w pięknej tancerce nocnego klubu (Anna Przybylska). Mężczyzna obmyśla sprytny plan ucieczki obojga z Polski. Udostępnij “Top 10 – najlepsze polskie komedie ostatnich lat – ranking” swoim widzom. Komedia to bez dwóch zdań jeden z najpopularniejszych gatunków filmowych. Kto z nas nie lubi odprężyć się i pośmiać przy dobrym kinie? Jednak stworzenie naprawdę dobrej komedii, która jednocześnie rozbawi nas do łez, momentami wzruszy, a czasem też skłoni do refleksji, to nie lada sztuka. W 2018 roku Rolling Stone postanowił zmierzyć się z wyzwaniem wybrania najlepszych filmów z tego gatunku i stworzył listę najbardziej udanych komedii XXI wieku. Cała lista zawiera w sumie 50 pozycji - tutaj zebraliśmy te, które znalazły się na miejscach od 20 do 1. Fot.: PARAMOUNT PICTURES / Album/EAST NEWS, UNION FILMS/DEFENDER FILMS/FUNNY OR DIE/NEW ZEALAND FILM COM / A/East News, UNIVERSAL PICTURES / AlbumEAST NEWS Najlepsze komedie 20. Grand Budapest Hotel (2014) Film w reżyserii Wesa Andersona opowiada losy Gustave'a H., legendarnego konsjerża w słynnym europejskim hotelu w okresie międzywojennym, oraz Zero Moustafa, chłopca pracującego w lobby, który staje się jego najbardziej zaufanym przyjacielem. Historia inspirowana jest wspomnieniami pisarza Stefana Zweiga. 19. Wredne dziewczyny (2004) Ta komedia trafiła już do kanonu filmów młodzieżowych. Nastoletnia Cady całe dotychczasowe życie spędziła z rodzicami-naukowcami w Afryce. Gdy jej rodzina wraca do Ameryki, a Cady musi rozpocząć naukę w 'normalnej' szkole, szybko orientuje się, że lawirowanie w trudnych do zrozumienia układach panujących w liceum, jest o wiele cięższe, niż mogłoby się z pozoru wydawać. 18. Jaja w tropikach (2008) Grupa znanych aktorów ma nakręcić film wojenny o dramatycznych przeżyciach żołnierzy podczas wojny w Wietnamie. Wielkie gwiazdy okazują się jednak mocno rozkapryszone, co skłania producentów, aby pokazać im, jak naprawdę wyglądają trudy przedzierania się przez tropikalną dżunglę. 17. Co robimy w ukryciu (2014) Trzech współlokatorów-wampirów z różnych epok próbuje radzić sobie z trudami życia w XXI wieku - takimi jak płacenie rachunków czy imprezowanie w klubach. Gdy decydują się zamienić w wampira współczesnego 20-latka, w zamian za pokazanie mu, jak gospodarować sobie czas, gdy żyje się wiecznie, on uczy ich kilku nowych rzeczy o obecnych realiach. Na podstawie filmu powstał również serial HBO pod tym samym tytułem. 16. Lady Bird (2017) Pełnometrażowy debiut Grety Gerwig to niezwykle zabawna i poruszająca historia o dorastaniu, dojrzewaniu, przyjaźni, pierwszej miłości, a także skomplikowanych relacjach z rodzicami. Dzięki Lady Bird Gerwig stała się piątą kobietą w historii, która została nominowana do Oscara za reżyserię. 15. Poważny człowiek Film braci Coen jest czarną, miejscami mocno ponurą, komedią, która luźno opiera się na historii Hioba. Prof. Lawrence Gopnik, którego życie nie układa do końca tak, jakby tego sobie życzył, próbuje odzyskać równowagę i stanąć na nogi. Film nominowany był to kilku Oscarów, między innymi dla najlepszego filmu. 14. Każdy by chciał!! (2016) Ten film sprawi, że zapragniesz spędzić trochę czasu z grupą głównych bohaterów. Fabuła tej komedii osadzona jest w latach 70 - grupa młodych graczy baseballu rozpoczyna naukę w college'u, gdzie nauczą się, jak wkroczyć w dorosłe życie. 13. Śmierć Stalina (2017) Ta czarna komedia jest adaptacją serii francuskich komiksów La Mort de Staline. Film przedstawia w krzywym zwierciadle, jak podczas ostatnich dni Stalina i po jego śmierci w ZSRR rozpoczyna się wszechogarniający chaos i bezwzględna walka o przejęcie władzy, podczas której nikt nie zamierza cofnąć się przed niczym. 12. Legenda telewizji (2004) Ron Burgundy, gwiazda telewizji lat 70., jest ulubionym prezenterem widzów, a jego pozycja wydawała się być absolutnie niepodważalna. Dziennikarza czeka jednak przykry zawód i wyścig o utrzymanie pracy, gdy jego miejsce będzie chciała zająć młoda i ambitna kobieta. 11. Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj (2008) Komediodramat o dwóch płatnych mordercach, którzy dostają zlecenie w Brugii. Gdy jeden z nich przez przypadek zabija nie tylko osobę, na którą dostali zlecenie, ich sytuacja mocno się komplikuje, a pobyt w belgijskim mieście musi się nieco przedłużyć. 10. Hollywood atakuje (2000) Grupa filmowców przyjeżdża do niewielkiego amerykańskiego miasteczka, aby nakręcić film. Non stop napotykają jednak różne przeszkody, a ich zachowanie burzy spokój mieszkańców, którzy z każdym dniem zaczynają mieć dość ekipy filmowej. 9. 40-letni prawiczek (2005) 40-letni Andy przyznaje przed kolegami z pracy, że jeszcze nigdy nie spał z kobietą. Ci stawiają sobie za punkt honoru pomóc mężczyźnie, aby stracił w końcu dziewictwo. Poznawanie zupełnie przypadkowych kobiet nie przynosi żadnych rezultatów, dopóki Andy nie zaprzyjaźni się z pracującą niedaleko jego filmy Trish. 8. Wysyp żywych trupów (2004) Brytyjski komedio-horror, który jest jedną z najbardziej klasycznych parodii filmów o zombie. Co ciekawe, popularność tej produkcji przyniosła premiera w Stanach Zjednoczonych, gdzie film okazał się zupełnie niespodziewanie ogromnym sukcesem. 7. Toni Erdmann Ta tragikomedia przez wielu krytyków określana jest jako nadzieja współczesnego kina. Starszy mężczyzna, który podchodzi do życia bardzo lekko, nie do końca dogaduje się ze swoją dorosłą, robiącą karierę córką. Postanawia naprawić z nią relację i składa jej niezapowiedzianą wizytę w biurze, udając zupełnie nową postać. 6. Lewy sercowy (2002) Paul Thomas Anderson, reżyser filmu, jest uważany za jednego z najwybitniejszych współczesnych filmowców. Głównym bohaterem filmu jest właściciel małego biznesu, który rozpaczliwie poszukuje miłości, w czym przeszkadza mu nieśmiałość. Pewnego dnia poznaje kobietę i stara się zrobić wszystko, żeby jej przypodobać. 5. Idiokracja (2006) Żołnierz i prostytutka zostają poddani hibernacji. Eksperyment, w którym biorą udział, nie idzie zgodnie z planem i zostają obudzeni dopiero w 2055 roku. Okazuje się, że świat, jaki znali do tej pory, kompletnie się zmienił, a ludzkość, na skutek komercjalizmu i antyintelektualizmu, stała się kompletnie głupia. 4. Bracia przyrodni (2008) Brennan jest czterdziestolatkiem mieszkającym z matką, Dale to czterdziestolatek nadal mieszkający z ojcem. Gdy ich rodzice biorą ślub i zamieszkają ze sobą, mężczyźni są zmuszeni nie tylko dzielić ze sobą pokój, ale także zacząć dogadywać się jak bracia. Co więcej, rodzice zaczynają naciskać, aby w końcu znaleźli prace i wyprowadzili się z domu. 3. Druhny (2011) Jedna z najlepszych współczesnych komedii o sile i trudnościach kobiecej przyjaźni. Dwie przyjaciółki znają się od dziecka i są nierozłączne. Ich relacja zostanie jednak wystawiona na poważną próbę, gdy w tym samym czasie, kiedy jedna z nich będzie planować najszczęśliwszy dzień w życiu - swój ślub - druga będzie zmagać się ze złamanym sercem i utratą pracy. 2. Zapętleni (2009) Brytyjska czarna komedia pokazująca w krzywym zwierciadle, jak we współczesnej polityce odpowiedni dobór słów może nieść za sobą gigantyczne konsekwencje i zmienić bieg wydarzeń. Głównym bohaterem jest Simon Foster, który pracuje jako sekretarz ministerstwa rozwoju międzynarodowego. Wraz ze wsparciem dwójki Amerykanów postanawia podjąć działania mające na celu zakończenie wojny w Iraku. 1. Medal dla miss (2000) Niezwykle barwna grupa bardzo osobliwych ludzi spotyka się na konkursie piękności dla psów. Każdy z nich jest przekonany, że to właśnie jego pupil powinien zdobyć nagrodę, dlatego napięcie między nimi rośnie z minuty na minutę. Zobacz następną galerię Usta usta - obsada. Aktorzy i bohaterowie. Opis postaci Polskie kino po 2001 roku to nie tylko szablonowe komedie romantyczne i wątpliwej jakości produkcje Patryka Vegi. Mamy nadzieję, że taka opinia jest powszechna, a jeśli wciąż istnieją ku temu jakieś wątpliwości, polecamy zapoznać się z wynikami plebiscytu na najlepsze polskie filmy XXI wieku. Nasi czytelnicy wybrali 30 tytułów, wśród których znalazły się kryminały, dramaty, komedie, biografie. Filmy mainstreamowe oraz festiwalowe perełki, które pokazują różne strony współczesnej polskiej kinematografii. Poniżej znajdziecie listę 30 filmów z największą liczbą głosów. Nie zabrakło kultowych polskich produkcji, niemniej nie obyło się bez niespodzianek. Sprawdźcie sami, czy wyniki was zaskoczą! 30. Wszyscy jesteśmy Chrystusami 2006, reż. Marek Koterski Po Dniu świra przez Markiem Koterskim stało duże wyzwanie w postaci realizacji kolejnego rozdziału z jego antologii o zubożałym inteligencie, Adamie Miauczyńskim. Tym razem twórca postawił na osobiste sportretowanie choroby alkoholowej, a tym samym zabrał Adasia z uniwersalnego świata problemów Dnia świra do przejmującego, bolesnego i nieziemsko prawdziwego zderzenia z konkretnym tematem. Bez wątpienia wyszedł jednak na tym obronną ręką. Świetni Andrzej Chyra i Marek Kondrat (jedna z ostatnich ról tego emerytowanego, wspaniałego aktora) w roli Miauczyńskiego. Bardzo często wracam myślami do kwestii wypowiadanej przez głównego bohatera tej historii w kontekście drogi krzyżowej: „w Chrystusie upadło to co ludzkie”. Mocne kino. [Filip Pęziński] 29. Chce się żyć (ex aequo) 2013, reż. Maciej Pieprzyca Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, autorska opowieść Macieja Pieprzycy o tytule Chce się żyć, to film niezwykle poruszający, który po seansie na długo zostaje w głowie widza. Opowiada o życiu niepełnosprawnego chłopaka Mateusza, który cierpi na porażenie mózgowe. Nie mówi, trudno się z nim porozumieć, a wszystkie czynności wykonuje za niego ktoś inny. Mimo wielu głosów, że jest „rośliną”, mężczyzna znajduje swój sposób komunikacji i walczy o swoje prawa. [Jakub Zalewski] 29. Skazany na bluesa (ex aequo) 2005, reż. Jan Kidawa-Błoński Filmowa biografia charyzmatycznego wokalisty Dżemu to pogłębiony i przeszywająco dotkliwy portret kultowej postaci polskiej sceny muzycznej – Ryśka Riedla. Reżyser w swoim filmie pokazuje go jako człowieka przede wszystkim poszukającego wolności. Z drugiej strony obnaża jego słabości jako człowieka nieumiejącego odnaleźć się w otaczającej rzeczywistości, zatracającego się w nałogu. W stworzeniu tak przejmującej i autentycznej ekranowej postaci Ryśka pomogła świetna gra aktorska Tomasza Kota, który, choć trudno w to uwierzyć, debiutował tą rolą na dużym ekranie. To, jak odbierzemy film Jana Kidawa-Błońskiego zależy głównie od emocjonalnego zaangażowania się w historię. Podejrzewam, że fani Dżemu uznają Skazanego na bluesa za film o wiele bardziej wartościowy niż widzowie, którzy z historią rockmana nie mieli wcześniej styczności. Mimo wszystko należy przyznać, że Skazany na bluesa to przejmujący film biograficzny, który z autentycznością oddaje obraz nie tylko intrygującego muzyka, ale i postaci tragicznej, nieposkromionej i wyalienowanej. [Maja Budka] 28. Sztuka kochania. Historia Michaliny Wisłockiej 2017, reż. Maria Sadowska Ze Sztuki kochania pamiętam przede wszystkim świetne oddanie klimatu epoki, odważne i zrealizowane ze smakiem sceny erotyczne oraz absolutnie wspaniałą rolę Magdaleny Boczarskiej, która całkowicie niesie ten film i sprawia, że trudno oderwać wzrok od ekranu. Warto Sztukę kochania obejrzeć choćby tylko dla tej aktorki, choć dzieło Sadowskiej to zwyczajnie udana produkcja, która stanowi jeden z jasnych punktów polskiej kinematografii ostatnich lat. [Łukasz Budnik] 27. Córki dancingu 2015, reż. Agnieszka Smoczyńska Córki dancingu to jeden z tych filmów, które znacznie lepiej przyjęte zostały zagranicą niż w naszym kraju. Pełnometrażowy debiut Agnieszki Smoczyńskiej zachwycił krytyków na całym świecie, zdobywając nagrody na festiwalach od Sundance po Wilno. Córki dancingu okazały się chyba zbyt szalone, zbyt odważne w porównaniu z tym, do czego przyzwyczajeni są widzowie w Polscy. Zachwycający wizualnie horroro-musical opowiadający o syrenich siostrach świadomie balansuje na granicy kiczu i dobrego smaku, będąc jedną z najodważniejszych gatunkowych prób w polskim kinie ostatnich lat. Agnieszka Smoczyńska otworzyła sobie tym filmem drogę do międzynarodowej kariery, podobnie jak Michalina Olszańska, więcej grywająca w Rosji czy Czechach niż w Polsce. [Dawid Myśliwiec] 26. Sala samobójców. Hejter 2020, reż. Jan Komasa Uważam pierwszą odsłonę Sali samobójców za film absurdalnie zły, kompletnie nieudany. Z dużą zatem dozą niepewności zmierzałem do kina na jego sequel (był to przy okazji ostatni mój seans przed wiosennym lockdownem), skuszony świetnym zwiastunem i faktem, że Hejter to owoc kolejnej współpracy Mateusza Pacewicza i Jana Komasy (duet znany z Bożego Ciała). Nie tylko nie żałuję seansu, ale chętnie powtórzyłem go już w domowym zaciszu. Wyrok jest zatem prawomocny: to świetne, emocjonujące, szalenie angażujące i niepokojąco aktualne przeżycie. Jasne, ujęte w lekki nawias konwencji, ale wciąż bardzo prawdziwe. Światowy standard realizacji i wybitny Maciej Musiałowski w roli tytułowej. Magnetyczna rola. I póki co najlepszy film 2020 roku. [Filip Pęziński] 24. Plac zbawiciela (ex aequo) 2006, reż. Krzysztof Krauze, Joanna Kos-Krauze Plac Zbawiciela to jeden z wybitnych utworów polskiego kina, nadający sformułowaniu „realizm” zupełnie nowy wymiar. Nie jestem w stanie przywołać w swej pamięci żadnego obrazu, który był dla mnie równie trudnym kinowym przeżyciem. Wstrząsających filmów jest wszakże wiele; wśród takich tytułów jako oczywiste przychodzą na myśl choćby Róża Wojtka Smarzowskiego, Idź i patrz Elema Klimowa, Drabina Jakubowa Adriana Lyne’a czy Dług, również w reżyserii współtwórcy Placu…, Krzysztofa Krauzego. W każdym z tych przypadków jednak ów wyniszczający ładunek emocjonalny jest choć w niewielkim stopniu ograniczany, choćby przez dystans czasowy dzielący nas od przedstawianych wydarzeń, specyficzny punkt wyjścia fabuły czy obraną przez twórców surrealistyczną konwencję. […] Plac Zbawiciela, pozostając tak blisko codziennej, „zwyczajnej” rzeczywistości, jak tylko sztuka może to czynić, osiąga szczególną emocjonalną siłę. [Przemysław Brudzyński, fragment recenzji] 24. Cześć, Tereska (ex aequo) 2001, reż. Robert Gliński Film brzydki i ponury. Szary, depresyjny, niewygodny. Historia z polskich blokowisk, pełna goryczy, ale i przenikliwości w obserwacji niewygodnej rzeczywistości. Robert Gliński zabawił się w rasowego socjologa i nakreślił portret nizin społecznych, który, z jednej strony, mocno niektórych może podniecać swą dokumentalną przenikliwością pozbawioną nawet odrobiny fałszu; z drugiej strony, może bardzo irytować swym czarnowidztwem i sensownością ukazywania przegranych ludzi żyjących na tle dołujących krajobrazów. Publiczność podzieliła się na dwa skrajne obozy i już samo to świadczy o dużym znaczeniu filmu Glińskiego. Cześć Tereska zdobyła uznanie głównie krytyków i tej części widzów, która nie unika obcowania z kinem odważnym, ambitnym i nietuzinkowym. Dla pozostałej części, zdecydowanej większości widzów, historia Tereski i i jej przyjaciółki, Renatki, stała się wzorem kina męczącego zmysły i emocje, nieatrakcyjnego, a nawet – wstydliwego. [Rafał Oświeciński, fragment rankingu] 22. Cicha noc (ex aequo) 2017, reż. Piotr Domalewski Prostota pomysłu, od której reżyser wychodzi, ostatecznie urzeka i porusza. Być może dla wielu widzów to będzie ten tytuł, który po zakończonym seansie siedzi w człowieku niczym zadra, przeszkadzająca i nieprzyjemnie drapiąca od środka, domagająca się przemyśleń. Dla innych być może festiwalowe zachwyty to ledwie wiele hałasu o nic… Jednak ten film to więcej niż dobre aktorstwo i kolejna historyjka o problemach przy świątecznym stole. Cicha noc zdaje się dziełem bardzo intymnym, osobistym. Chropowatym w obrazie i bliskim polskim realiom. Trochę jest w niej artefaktów z przeszłości, całkiem spora graciarnia tego, co jeszcze może się przydać, trochę rodzinnych fotografii, kilka dowodów na to, że życie jest znośne i drugie tyle na to, iż tak naprawdę coś się po drodze zgubiło i przegrało. [Karolina Dzieniszewska, fragment recenzji] 22. Twój Vincent (ex aequo) 2017, reż. Dorota Kobiela, Hugh Welchman Projekt w reżyserii Doroty Kobieli i Hugh Welchmana to jedno z najbardziej niesamowitych przedsięwzięć z pogranicza filmu i sztuki. Kilka lat wcześniej Lech Majewski, także przy udziale międzynarodowej obsady, inscenizował Młyn i krzyż, ale Twój Vincent to projekt dalece bardziej immersyjny, dosłownie wkomponowujący aktorów w stylistykę obrazów Vincenta Van Gogha. I tak, jak film Majewskiego był arthouse’ową refleksją, tak Twój Vincent jest po prostu świetnie prowadzonym narracyjnie filmem, pełnym melancholii i refleksji nad procesem twórczym i emocjami artysty. Film, który każdym powinien mieć w swojej kolekcji w najwyższej możliwej rozdzielczości, by docenić kunszt 125 malarzy pracujących nad warstwą wizualną filmu. Co ważne, Twój Vincent zarobił imponujące 42 miliony dolarów przy niemal ośmiokrotnie mniejszym budżecie, stając się przedsięwzięciem udanym nie tylko artystycznie, ale i komercyjnie. [Dawid Myśliwiec] Na 37. pozycji uplasował się film "Wszystkie nieprzespane noce" Michała Marczaka, niezwykły portret pokolenia współczesnych dwudziestolatków mieszkających w dużym mieście, urodzonych po transformacji ustrojowej w 1989 roku. Klimat przedłużającej się imprezy i nocnego spaceru zjednał sobie serca nie tylko młodej widowni - film został doceniony na festiwalu w Sundance, a krytycy porównywali film twórcy głośnego dokumentu "Fuck For Forest" do "Spring Breakers" Harmony'ego Korine'a czy "Niewinnych czarodziejów" Andrzeja Wajdy. Oglądaj "Wszystkie nieprzespane noce" w serwisie Z kolei na miejscu 29. znalazła się nagrodzona Oscarem "Ida" Pawła Pawlikowskiego ze zdjęciami Łukasza Żala i Ryszarda Lenczewskiego. To historia młodej zakonnicy, która odkrywa, że jest Żydówką, a w dzieciństwie została ochrzczona, aby ocalić ją z Holocaustu. Wraz ze swoją jedyną żyjącą krewną, komunistką odsuniętą od władzy, jedzie do rodzinnej miejscowości. To podróż w poszukiwaniu tożsamości, miłości i wybaczenia. Na 27. pozycji redaktorzy IndieWire umieścili film "Motyl i skafander" Juliana Schnabela. Za zdjęcia do tego filmu odpowiadał Janusz Kamiński, wybitny polski operator, dwukrotny laureat Oscara za filmy "Lista Schindlera" i "Szeregowiec Ryan". "Kamiński jest znany jako operator Spielberga, ale to w znacznie mniejszym filmie malarza Juliana Schnabela ceniony polski operator stworzył swoje najbardziej emocjonalnie i mocne kadry" - brzmi uzasadnienie. Najlepszą dziesiątkę otwiera "Hero", chiński film wuxia z 2002 r. wyreżyserowany przez Zhanga Yimou ze zdjęciami Christophera Doyle'a. Dalej mamy "Szpiega" Tomasa Alfredsona z wysmakowanymi kadrami wybitnego operatora Hoyte Van Hoytemy, a także "Mother of George" nigeryjskiego reżysera Andrew Dosunmu ze zdjęciami Bradforda Younga, który pracował też przy "Selmie", "Nowym początku" czy serialu "Jak nas widzą". POLECAMY: Nadzieje polskiego kina – nowe nazwiska, nowe filmy Na miejsce 7. trafiła z kolei "Zimna Wojna" Pawła Pawlikowskiego, trzykrotnie nominowana do Oscara (w tym za zdjęcia Łukasza Żala), nagrodzona Złotą Palmą w Cannes historia trudnej miłości dwojga uzdolnionych ludzi — obdarzonej niezwykłym głosem i energią Zuli (w tej roli Joanna Kulig) oraz pianisty Wiktora (w tej roli Tomasz Kot). Początkowo, gdy się spotykają, rodzi się między nimi fascynacja. On sporo starszy, ona niezwykle utalentowana i charyzmatyczna. Z czasem okazuje się, że jest to miłość fatalna, para nie może żyć bez siebie, ale jednocześnie okazuje się, że nie potrafią być razem. Oglądaj "Zimną wojnę" w serwisie Miejsce 6. należy do niedocenionego "Pana Turnera" Mike'a Leigha, filmowej biografii Turnera, brytyjskiego malarza żyjącego na przełomie XVIII i XIX wieku, który przez nowatorskie stosowanie kolorów i światła spotkał się z falą krytyki. Przepiękne kadry odmalował tutaj Dick Pope. Na kolejnej pozycji znalazła się "Imigrantka" Jamesa Graya ze zdjęciami Dariusa Khondjiego, a tuż za podium trafił "Daleko od nieba" Todda Haynesa ze zdjęciami Edwarda Lachmana. Trzecie miejsce zajął film "Spragnieni miłości" w reżyserii Wong Kar-Waia (ze zdjęciami tria Christopher Doyle/Pung-Leung Kwan/Pin Bing Lee), a na drugiej pozycji uplasowało się "Drzewo życia" Terence'a Malicka (zdjęcia Emmanuel Lubezki). SPRAWDŹ: Kultowe polskie filmy i seriale [KRZYŻÓWKA] Z kolei na zaszczytnym 1. miejsce znalazł się western "Zabójstwo Jesse'ego Jamesa przez tchórzliwego Roberta Forda" Andrew Dominika z rewelacyjnymi ujęciami Rogera Deakinsa, zdobywcy 13 nominacji do Oscara oraz dwukrotnego laureata tejże nagrody za zdjęcia do filmów "Blade Runner 2049" oraz "1917". Całe zestawienie można znaleźć tutaj. Polskie kino po 2001 roku to nie tylko szablonowe komedie romantyczne i wątpliwej jakości produkcje Patryka Vegi. Mamy nadzieję, że takie plotki już dawno zostały zdementowane, a jeśli ktoś jeszcze ma wątpliwości, spieszymy z plebiscytem na najlepsze polskie filmy XXI wieku. Głosować możecie nie tylko na znane i głośne produkcje z naszego podwórka, ale i na nagradzane festiwalowe dzieła – niszowe, ale warte uwagi filmy, które nie przedostały się do mainstreamu polskich kin z centrów handlowych. Poniżej znajdziecie listę 170 długometrażowych polskich filmów fabularnych, które miały swoje polskie premiery w latach 2001–2020. Są to komedie, dramaty, romanse, kryminały, filmy animowane i wiele innych dzieł, które świadczą o wysokiej jakości naszego rodzimego kina. Spośród nich wybieracie dziesięć, na które chcecie oddać głos. Jeśli waszym zdaniem zabrakło jakiegoś tytułu, możecie wpisać go w specjalnej rubryce na końcu formularza. Głosowanie zakończy się w czwartek, 26 listopada o 23:59.

polskie filmy xxi wieku